Charlotte Dujardin staat, vier jaar na het behalen van het olympisch goud in Londen, wederom fier bovenaan het klassement met Valegro. Ze is gebrand op de medailles, maar wil bovenal genieten van dit sportieve avontuur. Charlotte geeft een inkijkje in haar belevenissen in Rio de Janeiro. “Ik heb gisteren veel mensen wit weg zien trekken van de zenuwen en ik dacht, ‘dit is mijn passie, ik heb het paard van mijn leven, ik heb een toptrainer en een geweldig team, ik moet er van genieten!’ Ik kwam de ring uit met een enorme grijns op mijn gezicht, dus dat is wel gelukt. Volgens mij had ik trouwens tijdens mijn proef al die grijns, want Valegro is gewoon een feest om te rijden. Ik denk iets, en hij doet het gewoon. En dan zit ik er op zo van ‘ik heb het nog niet eens gevraagd!’. Briljant, echt super.”

Rots in de branding

“Fiona en Spencer hebben super gereden, en Carl…die is echt ongelooflijk. Hij heeft niet alleen zelf moeten rijden, maar hij heeft ons alle drie getraind, is onze rots in de branding. We hebben allemaal hier wel ergens een keer een dipje gehad en zitten mopperen over het een of ander, en Carl vrolijkt ons dan weer op. Ik weet echt niet hoe hij het doet, maar zonder hem zouden we hier als team nu niet zo staan.”

Nadal!

“Londen was mijn eerste Olympische Spelen en dat was heel spannend, maar ook een droom die uitkwam. Ik had daar de tijd van mijn leven, en achteraf gezien had ik ook niets anders willen doen. Uiteindelijk is het een wedstrijd net als alle andere, we moeten dezelfde proef rijden. Dus ik verander niets aan het rijden of de voorbereiding en geniet! We hebben zoveel lol dat je af en toe bijna zou vergeten dat we hier zijn om te strijden voor die medailles. In het Olympisch dorp is het geweldig, je loopt daar tussen de allerbeste sporters van de wereld. Ik bedoel: Nadal! Of ineens zie je Andy Murray, en Serena Williams! Dat is zó cool! Ik ben niet snel onder de indruk van beroemde mensen, maar dit is echt geweldig. En ook al die verschillende lichamen van die sporters, de een dun en de ander heeft zulke gespierde dijen, ongelooflijk om te zien. Ik heb hier de tijd van mijn leven.”

Achtbaan

“In Londen zaten we niet in het Olympisch dorp dus ik kijk mijn ogen uit. Niet iedereen vindt het eten even lekker, dus de rijen bij de MacDonalds staan tot buiten de deur. Tegen vijf uur zijn de hamburgers gewoon uitverkocht. Geweldig toch? Ik denk eerlijk gezegd dat ik dikker naar huis ga dan toen ik hier aankwam…Het verkeer hier is echt niet normaal; ze rijden zo hard! Ik vroeg me laatst af of we zouden moeten betalen voor deze achtbaan…Maar verder is alles hier super georganiseerd. En ja ik weet dat er een paar verdwaalde kogels waren, maar ik vind het hier fantastisch.”

Varken

"Valegro heeft een groot hart en is heel slim en moedig. Hij is nergens bang voor. Het is echt een showmannetje, maar het is wel een varken als het om eten gaat. Net als ik zelf trouwens. Als we te weinig eten worden we héél saggerijnig. Dan wil je echt niet in onze buurt zijn. Als ik eten in mijn handen hebt, volgt hij me overal, waar ik ook ga.”

We gaan het proberen!

“Morgen worden de teammedailles verdeeld. We gaan op jacht voor het goud, maar uiteindelijk is Valegro wel ‘gewoon’ een paard, en geen machine. Als hij een fout maakt, dan gebeurt dat. Maar vandaag was geweldig. Ik hoefde eigenlijk weinig te doen en ik had ook het gevoel dat Valegro aan het genieten was. Hij was zo makkelijk te rijden. Hij doet altijd zijn best en meer kan ik niet vragen. Ik denk niet dat we kans maken op het teamgoud, maar we gaan het zeker proberen! We zijn allemaal nu een keer die ring in geweest, morgen kan het alleen maar nóg beter gaan.”

(Foto's Hippofoto)