Het KWPN Magazine staat opnieuw boordevol mooie verhalen over sport en fokkerij! Wij gingen op bezoek bij de in Nederland gevestigde, Australische Tristan Tucker.

De Australische paardentrainer Tristan Tucker staat bekend om het bomproof kunnen maken van vrijwel elk spooky dressuurpaard. Maar zijn TRT-methode is veel meer dan paarden laten wennen aan wapperende vlaggen en zakken. Veel ruiters en amazones, tot op het allerhoogste niveau, laten zich trainen door Tucker. Hij verstaat de kunst om een combinatie zo op elkaar af te stemmen, dat er harmonie ontstaat en het paard een echte ‘happy athlete’ wordt. Daarbij is enige zelfreflectie van de ruiter wel vereist.

Harmonie in de wedstrijdring wordt steeds belangrijker. Met een paard dat ontspannen en tevreden ogenschijnlijk gemakkelijk zijn oefeningen uitvoert, scoor je punten. Bovendien is het simpelweg een stuk aangenamer rijden. Maar hoe krijg je een paard relaxed in de wedstrijdring? Wedstrijdruiters willen graag sensibele dressuurpaarden die snel aan de hulpen zijn, maar deze kunnen ook vrij heet zijn en het is niet altijd gemakkelijk om die energie vóór je te laten werken in plaats van tegen je. Als er iemand weet hoe je dat voor elkaar krijgt, is het Tristan Tucker. De geboren Australiër is een ware meester in het omgaan met en trainen van hete en als moeilijk bekend staande paarden. Veel mensen hebben weleens een demonstratie van Tucker gezien, waarin zijn paarden niet schrikken van zwiepende vlaggen boven hun hoofd of een heftruck midden in de ring. Tucker doet echter veel meer. Talloze ruiters en amazones, tot op olympisch niveau, weten de weg naar zijn stal in het Brabantse Langenboom te vinden. Om hun paarden bomproof te maken, maar ook om oefeningen als passage en piaffe te verbeteren en betere proeven te leren rijden. Eén ding staat daarbij altijd voorop: dat het paard ontspannen blijft en het leuk vindt om te doen.

Eén taak
Daar zit vaak het probleem, signaleert de trainer. Een goede basis is belangrijk, maar vaak heeft het paard niet geleerd hoe het in bepaalde situaties moet reageren. Dan is het de taak van de ruiter om het paard goed te managen. Maar heeft de ruiter die kennis of vaardigheid niet, dan gaat het mis. Met alle gevolgen van dien. “Het paard doet dingen die de ruiter niet begrijpt, zoals steigeren of wegrennen. Het krijgt het stempel ‘probleempaard’, terwijl de fout eigenlijk niet bij het paard ligt. Ik leer het paard hoe het controle kan hebben over zichzelf en zijn eigen wereld.”
Als voorbeeld noemt Tucker een angstig paard dat een spannende ring in wordt geleid aan een touw. “De ene keer leidt de mens, even later wordt de mens voortgesleept door het paard. Het paard heeft geen idee hoe het moet omgaan met al die indrukken. Dat leer ik hem door hem één taak te geven: in dit geval dezelfde afstand houden tot zijn begeleider. Alle andere taken – hoe moet ik reageren op geluid, waar moet ik naartoe lopen – neem ik weg. Zo geef ik het paard controle en kan hij daarin rust vinden. Als ze weten hoe dat moet, kunnen ze die rust steeds weer opzoeken. Dat is de basis, die je natuurlijk ook onder het rijden kunt toepassen. De mens heeft controle over zichzelf en het paard heeft controle over zichzelf, de mens hoeft niet het paard te controleren. Ik leer mensen ook waar ze moeten staan en hoe ze zich moeten gedragen om dit te bereiken. Dat is niet altijd makkelijk. Alle paarden kunnen het leren, maar het ligt eraan hoe intelligent de mens is en hoe graag hij het wil leren, óf en hoe snel het lukt.”

Het hele artikel kunt u vinden in het laatste KWPN Magazine, die u online kunt bestellen.

 

Tekst: Marije Stomps
Foto: Arnd Bronkhorst

Bekijk het Vragenminuutje met Tristan Tucker op KWPN.tv