IDS en KWPN Magazine staan boordevol mooie verhalen over sport en fokkerij! Vandaag een van deze prachtige fokkersverhalen uitgelicht.

De ‘Hekkert-fokkerij’ is een begrip bij de liefhebbers van de Gelderse paarden. Al jaren boeken ze succes op de keuringen, en de goedgekeurde Henkie is het huidige visitekaartje. Ook het trouwe vierspanpaard Nietje (v.Zichem) van Koos de Ronde en het internationale springpaard Elke (v.Liberto) van Marcus en Johannes Ehning komen uit de stallen van ‘De Tikkeler’. Het geheim van hun constante succes? Out of the box denken, en “Gelderse paarden fokken passend naar de vraag en het gebruik anno 2018."

Diep verscholen in het idyllische achterland van Wijhe, Overijssel, vinden we de karakteristieke boerderij van de familie Hekkert. Het betreft het ouderlijke huis, waar vader Gait Hekkert zijn hele leven gewoond heeft. Op het moment wordt er druk verbouwd; Gait is in 2012 overleden en zoon Henk en zijn vrouw Inge zijn druk bezig de boerderij naar eigen smaak aan te passen. De hengstenboxen, waar voorheen de Gelderse hengst Commandant en de Holsteiner Normann stonden, vormen nu een grote keuken. “Met de kerst kunnen we erin”, vertelt Henk trots. Rondom het huis lopen twee koppels van een stuk of zes paarden. Achter het huis vinden we er nog een tweetal in de stal, waar veertien grote boxen zijn, geschikt voor één groot paard of voor twee kleintjes. Er mogen er niet meer dan achttien staan, vertelt Henk, want hij wil bij slecht weer alles naar binnen kunnen doen. “Als het écht slecht wordt, hebben we binnen vijf minuten alles binnen.” De paarden staan rustig te knabbelen van een berg hooi die tot hun borst rijkt. “Dan blijven ze ook rustig als ik weg ben.” Want Henk heeft naast zijn fokkerij immers nog een volledige baan bij het waterschap. “Ze weten het wel als hij thuiskomt hoor”, vult Henk’s vrouw Inge aan. “Als de auto het pad oprijdt, begint alles te hinniken. Zo mooi!” 

Gelders DNA
De boerderij met 21 hectare grond is opgedeeld in twee landgoederen en twee woongedeeltes voor Henk en zijn broer Martin. Van de drie kinderen is Henk de jongste, Ria de oudste en Martin de middelste. Martin participeert ook in een paar boedelpaarden: Tajirma van Laurentz en de nafok van de ‘poetsmerrie’ Nirma, waar de familie na de dood van Gait geen afscheid van wenste te nemen. De praktische kennis is door vader Gait in eerste instantie overgedragen aan Ria. De liefde en passie voor de fokkerij kreeg Henk met name nadat hun vader ziek werd en hij moest bijspringen om voor de paarden te zorgen. “Ik zette pa dan in zijn rolstoel in de stalgang, terwijl ik ging mesten. Daar zat hij dan, dik ingepakt, met rode wangen van de kou, naar de veulens te kijken. Hij zag niet meer zo goed, dus hij voelde altijd even aan de veulens als ze binnenkwamen. ‘Dat is een goeie!’, zei hij dan soms, en hij had altijd gelijk.” Na het overlijden van Gait heeft Henk de merries van zijn vader overgenomen. Dat betrof de Amanda-lijn en eenderde van de Irma-lijn. Ria behield de Netty’s en de lijn van Esperance. Ria: “Pa kocht in november 1989 de toen anderhalfjaar oude Amanda op de Hedelse markt. Groot, maar geweldig bewegen. Ook Irma (Zwier x Siegfried, red.), van de Irma-lijn, komt van Hedel. Zo is het begonnen.” Maar ook grootvader Tinus, hengstenhouder en paardenhandelaar, had natuurlijk al diverse merries.

Eigengereid
Henk is inmiddels net zo gepassioneerd als zijn zus Ria, die op haar vijftiende haar eerste veulen fokte. Ria: “Ik ben in 1959 geboren. Toen kreeg mijn opa een brief, waarin stond: ‘Tinus, gefeliciteerd met je kleindochter. Jammer dat het een meid is, maar ze heet Rika Philipina, en dat betekent ‘liefhebber van paarden’. Dus misschien komt het nog goed.’” Wat al heel snel duidelijk wordt, is dat er altijd weloverwogen gefokt wordt. Elke beslissing wordt gemaakt met een duidelijk doel voor ogen, al verschilden de doelen van Ria en die van haar vader voorheen nogal. Gait was heel behoudend in zijn fokkerij, en keek graag eerst de kat uit de boom voordat hij overstag ging. Ria was juist meer van het experimenteren, en dat leverde nogal eens strijd op in huize Hekkert. Eigengereidheid is immers een familietrekje, en ook Henk en Ria zijn het daarom niet altijd met elkaar eens. “Maar we kunnen ook niet zonder elkaar”, zegt Ria. “Daarom hebben we de afspraak dat we eerst tot honderd tellen, voordat we in discussie gaan.”

Het hele artikel lezen? U vindt deze in de allerlaatste IDS van 2018 die alle KWPN-leden hebben ontvangen. Vanaf dit jaar ontvangen alle KWPN-leden twaalf keer het KWPN Magazine – In de Strengen. Wilt u deze ook ontvangen? Sluit dan een KWPN-lidmaatschap af en profiteer direct van alle lidmaatschapsvoordelen.

Tekst: Carmen Peters
Beeld: Jacob Melissen