Rijpaard (springen en dressuur)














Tuigpaard





Gelders paard


Jong KWPN



Toepassen

Het KWPN Magazine staat boordevol mooie verhalen over sport en fokkerij! Vandaag een van deze prachtige verhalen uitgelicht.

Nicole Werner en Rob Ehrens fungeren allebei als coach in de topsport, al geven ze daar elk hun eigen invulling aan. Het duo interviewt elkaar over de beginjaren, hun blik op een goed paard, de omgang met media en de rest van de buitenwereld. De gemeenschappelijke deler blijkt hun motivatie te zijn. Het vuur waar ze ooit mee begonnen, vormt nog steeds de drijvende kracht achter hun werk.

Hoe goed kennen wij elkaar eigenlijk, Rob?
We spelen Wordfeud en ik kom je regelmatig tegen op de concoursen.
Jij wint áltijd van mij en we spelen het al jaren.

We komen allebei uit een hele andere kant van het land. Ik uit het boerengedeelte, jij uit het mooie Amsterdam. Hoe ben je in de paarden verzeild geraakt?
Ik wist al vroeg dat ik iets met dieren wilde. Er zat een manege bij ons om de hoek in Amsterdam-West, Manege Geuzeneiland. Mijn ouders reden eens per week op de manege. Mijn overgrootvader reed met paard en wagen, verder kom ik niet uit een paardenfamilie.

Ik kom dan wel uit een omgeving met veel paarden, toch kom ik ook niet uit een paardenfamilie zoals je in de topsport tegenwoordig veel ziet. Mijn ouders hebben mij wel altijd gestimuleerd. Mijn opa had een drankengroothandel en mijn vader heeft dat overgenomen. Opa had voor de hobby wat pony’s en zo kwam ik als klein manneke met paarden in aanraking.
Ik kreeg voor mijn zesde verjaardag een tienrittenkaart op de manege. Ik viel er de eerste keer meteen af. Dat paard heette Joop en ik kan hem nog zo uittekenen. Mijn ouders dachten dat het wel klaar zou zijn, maar ik wilde toch elke keer weer terug. Ik was wel altijd meer een dressuurmeisje. In Deurne was het niet makkelijk voor mij, want daar moest ik springen. Cor Loeffen heeft me aan een springpaard geholpen en vertrouwen gegeven. Op hem kon ik bouwen. Uiteindelijk had ik voor het rijden een hoog cijfer en voor het lesgeven een zes. Achteraf moet ik daar om lachen. Het kan zo anders lopen. Ik was zo verlegen dat ik geen les durfde te geven.

Ik heb ook nooit op de voorgrond willen treden. In mijn ponytijd was er een jongen op stal die wat mondiger was. Ik weet niet of hij ook beter kon paardrijden, maar hij kreeg de beste pony’s. Voor mij was het een hele strijd om daar tussen te komen.

Ik vraag me dan af wat er van die jongen is geworden?
Ik heb hem nooit meer gezien. Het was een behoorlijke rivaliteit en voor mij was dat niet makkelijk.

Het kan ook juist de reden zijn waarom je jouw wedstrijdmentaliteit ontwikkeld hebt. Ik voel me juist prettiger op de achtergrond, al vind ik het wel prettig als mensen mij waarderen. Na de wedstrijd gaat iedereen op Edward en Hans Peter af. En zo hoort het ook. Ik vind dat de trainer op de achtergrond mag blijven. We doen het samen, maar het is uiteindelijk hun prestatie in de ring.
Als de laatste ruiter de finishlijn is gepasseerd, ben ik klaar.

Als ik weet dat er camera’s zijn, blijf ik het liefst op de achtergrond.
(Lachend) Je hebt ook mensen die er een neus voor hebben. Die staan altijd in de buurt van een camera.
(…)

Het belang van basiswerk
Veel ruiters vergeten het basiswerk. Een springparcours is niets anders dan dressuurmatig rijden met een aantal hindernissen onderweg. Een ruiter die het tempo niet kan bepalen of de wendingen niet kan rijden zoals hij wil, heeft het moeilijk onderweg. Dan wordt het een survival. De kwaliteit van het basiswerk scheidt het kaf van het koren. Dat is in de dressuur niet anders. Op een bepaald punt schakel je over naar wat je nodig hebt voor je eigen discipline.
Ik zie dat bij Tim Lips. Hoe beter zijn paard in de dressuur wordt, hoe meer controle hij in het springen en in de cross heeft. Het werken aan de galop werpt ook zijn vruchten af. Als ik Bayro nu in de cross zie galopperen, doet hij dat anders dan een jaar geleden.

We hebben in Nederland veel talent, maar qua rijden valt er nog wel wat te halen. Ik omschrijf het altijd heel simpel: een diploma haal je niet alleen op school, je zult thuis moeten studeren. Ik zie nog te vaak dat ruiters les halen en er niet op doorgaan.
Als trainer heb je dat direct in de gaten, want dan kun je elke les weer opnieuw beginnen. Een ruiter kan overigens niet alles onthouden. Soms is er heel veel wat ik wil verbeteren, maar is het zinvoller om twee, hooguit drie punten goed aan te pakken. Je moet ook niet teveel tegelijk willen veranderen in één training. We rijden bijvoorbeeld nooit elke oefening van de Grand Prix in elke training.

Met de paarden op hoger niveau springen wij nooit hoog. Sommige paarden hebben een zetje in de rug nodig, maar het meeste werk draait om het onderhouden van de basis. Ik maak nog steeds ruiters het leven zuur met vier cavaletti op de grote volte of drie balken op een lange lijn.
Een dressuurruiter een volte van tien meter laten galopperen valt ook niet altijd mee. Zelfs als ze al pirouettes kunnen rijden, terwijl een volte de basis van elke pirouette is.

Veel ruiters volgen hun paard in de volte.
Het is voor de ruiter vaak erg confronterend om daar achter te komen, maar het is wel essentieel.

Toch is dat wel de kracht van mensen die aan de top blijven staan. Die blijven zichzelf verbeteren.
Zelfs van de mindere goden kun je leren, ook zij hebben hun ‘handigheidjes’.

En dan kom je tot de conclusie dat niet alles volgens het boekje gaat. Soms ben ik zelf aan het rijden en dan bedenk ik me dat mijn oplossing niet zo omschreven staat, maar ik kom er toch positief mee weg.
Dat is de kunst van het trainen. Je kunt heel zwart-wit en in een systeem denken, maar soms merk je dat het niet beter wordt. Je moet dan als trainer durven te zeggen: ‘Dat gaan we anders aanpakken dan ik in eerste instantie dacht’. Dat is misschien niet altijd de meest logische weg, maar niet alles valt te verklaren. Geen paard en geen moment zijn hetzelfde.

Het hele artikel lezen? U vindt deze in het eerste KWPN Magazine van vorige week vrijdag. Vanaf dit jaar ontvangen alle KWPN-leden twaalf keer het KWPN Magazine – In de Strengen. Wilt u deze ook ontvangen? Sluit dan een KWPN-lidmaatschap af en profiteer direct van alle lidmaatschapsvoordelen of bestel een los exemplaar in de KWPN Webshop.

Tekst: Steef Roest
Beeld: Luc van Moorsel

Lidmaatschap KWPN

  • Iedere maand het KWPN Magazine - In de Strengen
  • Onbeperkt toegang tot KWPN.tv
  • Gratis advertenties plaatsen op KWPN Horses for Sale
Word nu lid
€22,- per jaar

JongKWPN lidmaatschap

  • Ben jij tussen de 16 en 30 jaar?
  • Ben jij geïnteresseerd in fokkerij en sport? 

Dan is JongKWPN vast en zeker iets voor jou! JongKWPN biedt een gevarieerd programma. 

Word nu lid

Official Partners


Het KWPN maakt gebruik van cookies

Wij vragen uw akkoord voor het gebruik van cookies op onze website. Meer informatie is beschikbaar in ons cookiebeleid.

Cookiebeleid