Tekst © World of Showjumping.com door Nanna Nieminen

Dana Blue (Mr.Blue uit Tulana vb prest van Hemmingway, fokker J.A.M. Bocken uit Weert) kwam uit de Covid-19-lockdown om twee opeenvolgende CSI4 * Grand Prix-overwinningen te behalen op Hubside Jumping Grimaud, in Frankrijk. Met Maikel van der Vleuten in het zadel heeft de 12-jarige KWPN-merrie een aantal grote overwinningen behaald en maakte ook afgelopen zomer deel uit van het Nederlandse team op de Longines FEI European Championships in Rotterdam. World of Showjumping ontmoette de fokkers van Dana Blue, Jan en Paul Bocken, en ontdekte dat dit succesverhaal een combinatie is van geluk en vertrouwen op dat onderbuikgevoel.

Hoewel geregistreerd bij het KWPN, is de familie van Dana Blue terug te voeren op de Holsteiner 242-lijn. Meer dan 25 jaar geleden redde Jan Bocken de vierde merrie in Dana Blue's moederlijn - Mulana, door Rushing Water XX - van de slacht. 'Mulana had een ernstig probleem met haar hoeven, en haar eigenaren wilden haar laten inslapen. Maar als hoefsmid dacht ik dat ik misschien kon helpen, dus kocht ik haar", begint Jan. "Ze werd beter en kreeg uiteindelijk een veulen van de hengst Ramiro Z - Julana, die toen een veulen kreeg van Burggraaf, Nulana - de grootmoeder van Dana Blue," vervolgt Jan. 'Karakter lijkt in de familie te zitten. Ik herinner me dat Nulana uit de behandelbox sprong toen ze werd geïnsemineerd. '

“Omdat mijn schoondochter Jenny Zweeds is, hebben we een systeem waarbij we onze jonge paarden naar Zweden sturen en daar houden tot ze drie worden. Tijdens haar tijd daar hadden ze hun handen vol aan Dana en was ze onmogelijk te vangen voor regelmatige controles - zoals de hoefsmid of een wormenkuur. Toen we haar terug naar Nederland haalden, moesten we de vrachtwagen het veld in rijden en een muur van strobalen bouwen om haar binnen te krijgen. Nu lijkt het echter allemaal de moeite waard, lacht Jan".

Oorspronkelijk reed Paul's vrouw Jenny op Dana. Toen ze echter zwanger werd, moest er een andere oplossing worden gevonden. 'Ik heb altijd van het paard gehouden, dus ik wilde haar echt houden', vertelt Paul. 'Destijds wist ik dat Maikel een paar Mr.Blue-nakomelingen reed en omdat Dana een beetje speciaal was, belde ik hem op en vroeg of hij haar wilde proberen. Het klikte direct. "

“Elke keer dat ze een grotere wedstrijd liep, leken mensen twijfels te hebben over haar vermogen. Maar ik hield van Dana en ik vertrouwde Maikel altijd - en hij zei dat zijn gevoel was dat dit paard de grote wedstrijden zou springen, ”vervolgt Paul. “Zo zag het er niet altijd uit, want ze is geen spectaculaire springer, maar ze heeft het juiste karakter. In de ring is ze een echte topper. Ik denk dat Maikel haar echt begrijpt en dat ze heel goed samen gaan. ”

"Ze is heel bijzonder", zegt Paul over de persoonlijkheid van Dana Blue. “Toen we met haar begonnen, konden we geen halster of hoofdstel omdoen - we moesten haar in een behandelbox doen om iets gedaan te krijgen. Ik herinner me de eerste shows die ze deed. Hij was een dappere man en stapte op haar in de vrachtwagen en reed de oprit af. Want als je eenmaal op haar zat, was het oké - alles was daarvoor erg uitdagend. '

"Ik heb haar laten vrijspringen toen ze drie was, en ik heb nog nooit zoiets gezien - ze was zo snel van de grond", vervolgt hij. 'Ik denk dat we geluk hebben gehad met Dana Blue; haar moeder Tulana sprong heel goed met mijn vrouw, maar raakte geblesseerd - anders waren we niet gaan fokken. Ik zag de zorgvuldigheid in Dana, Maikel geloofde in haar en we hebben geluk gehad dat ze gezond is gebleven. Nu kunnen we alleen maar hopen dat het allemaal in de goede richting blijft gaan. ”

Maikel van der Vleuten had vanaf het begin meteen het juiste gevoel bij Dana Blue. 'Ze was gevoelig en had veel bloed. Ze gaf me het juiste gevoel om met haar aan de slag te gaan ”, herinnert Maikel zich over zijn eerste indrukken. “Dana is nooit een spectaculaire springer geweest".

“Als je accepteert zoals ze is, vecht ze voor je in de ring”, legt Maikel uit. 'Je moet op haar rijden zoals ze dat wil, want haar geest is haar beste eigenschap. Ik denk dat we blij kunnen zijn dat we haar als 5-jarige hebben gekregen. Als je haar als 7-jarige zag, zou je haar misschien niet uitkiezen. Desondanks was het gevoel vanaf dag één heel goed. Ze is gefocust op de hindernis. Ze is een vechter en je kunt veel met haar winnen en dat vind ik leuk aan haar. Je moet haar echter een beetje kennen. Gelukkig is ze door de jaren heen beter geworden, maar toch zijn er dingen waar we speciale aandacht aan moeten besteden. Ze is leuk om te rijden, maar als je eenmaal begint te springen, wordt ze heet en dan kun je haar niet dwingen om dingen te doen. Het is ook niet altijd gemakkelijk om haar te vertellen wat je wilt dat ze doet, dus je moet gewoon een compromis sluiten en haar accepteren zoals ze is. '

Bron: World of Showjumping
Foto: Dirk Caremans