De uit Amsterdam afkomstige Louis en Gabriëlle Röst verhuisden zo’n 20 jaar geleden naar de Veluwe, om daar hun hobby te professionaliseren. De laatste jaren kregen ze meerdere als veulen aangekochte hengsten aangewezen, waaronder in Kremlin MD een hengstenkeuringskampioen en King van het Haarbosch haalde de eindstreep in het verrichtingsonderzoek. Uit eigen fokkerij kreeg het duo, dat een achtergrond heeft in de horeca, de KWPN-hengst More Legends goedgekeurd.

Hoe komt een Amsterdams horecastel op de Veluwe terecht? “Dat is heel simpel”, verklaart Gabriëlle. “Pak een passer, trek een cirkel op een uur rijden vanaf Amsterdam en zoek in die regio naar een paardenspul. Wij wilden al heel lang onze paarden aan huis, want paarden in pension had voor ons toch ook nadelen. Deze accommodatie in Stroe had de meeste potentie, al was het erf nog lang niet zoals het nu is. We zitten hier vanaf 2003 en hebben elk jaar wat nieuws aangepakt. We hadden vooraf niet bedacht dat het zo groot zou worden.”

Indrukwekkende accommodatie
Als we een rondje over Het Haarbosch lopen, blijkt de accommodatie op zijn minst indrukwekkend te noemen. Naast de binnen- en buitenbaan loopt er een renbaan om de weilanden waar de fokmerries en de jonge paarden lopen. We zien meerdere paddocks, twee longeercirkels, waarvan er één overdekt is, en een overdekte trainingsmolen. Er zijn meerdere stalgebouwen, waarvan één merriestal, een aparte stal voor de opfokpaarden en ook de sportpaarden hebben hun eigen stalgebouw. Van de 25 aanwezige boxen dienen er een aantal als noodstal en quarantainebox. Het stalgebouw met de poetsplaatsen en de zadelkamer is uitgerust met een aquatrainer en trilplaat. Van de 12,5 hectare die Het Haarbosch beslaat, is ongeveer drieënhalf hectare bos, met daarop een eigen ruiterpad en daarop een heuvel om de paarden te trainen.

Is dit een hobby?
Dat is een vraag die opkomt bij zo’n professioneel uitgeruste accommodatie. “We zijn echte liefhebbers van de dressuursport en we runnen Het Haarbosch niet als onderneming”, legt Louis uit. “Het is wel een hobby die we zo professioneel mogelijk willen uitvoeren. De handel trekt ons niet, daarvoor benoemen we zelf ook te vaak de minpunten van een paard. Toch ontkomen we er met zoveel paarden niet aan om geregeld een paard te verkopen. Dat hoeft niet eens een kwalitatief minder paard te zijn, maar soms hebben we paarden samen met iemand die wil verkopen, en soms bestaat er simpelweg ook veel vraag naar een paard van ons. Gemiddeld eens per drie jaar kijken we kritisch naar ons paardenbestand en maken we keuzes. We hebben weleens alle stallen vol gehad, maar dat is teveel voor ons. Vijftien paarden is prima behapbaar, dat kunnen we goed overzien.”

Functioneel model
Gabriëlle ontwikkelde zich in de sport met meerdere paarden tot Lichte Tour-niveau. Met de Discovery-dochter Bibi Vita (uit Vita elite pref prest IBOP-dres PROK van Welt Hit II, fokker Heleen Broos uit Annen) startte ze Intermediaire II en ligt een Grand Prix-start in het verschiet. Haar eigen ervaringen in het zadel maakt het model een belangrijk selectiecriterium: “We zien graag paarden met een zo functioneel mogelijk model. Een naar boven gebouwd paard waarvan je op de grond al kunt zien dat hij onder het zadel een makkelijke houding maakt. Daar kun je als ruiter fijn mee werken. Zeker als je zelf niet enorm talentvol bent, maar het zoals ik moet hebben van hard werken en veel doorzettingsvermogen, is het heel handig als dat onderdeel van nature al op orde is. Dat betekent overigens niet dat een paard met een minder ideaal dressuurmodel geen goed dressuurpaard kan worden. Die voorbeelden kennen we natuurlijk genoeg. Zeker topruiters kunnen elk paard in een optimale houding zetten en brengen dan de talenten van het paard toch nog naar voren. De gemiddelde ruiter heeft niet het gevoel van Dujardin of Fry. Het is wel fijn als een gewone ruiter ook een paard heeft dat van nature makkelijk aanpakt. Een normale sportruiter heeft volgens ons vooral baat bij een opwaarts model en een paard dat makkelijk houding maakt”, vertelt Gabriëlle.
“Daarnaast speelt die werkwilligheid wel een rol. Een paard moet de wil hebben om te lopen, van nature moet er wel een zekere ‘go’ inzitten. We selecteren wel heel streng op karakter. Hoe goed een paard ook is, we willen liever geen paarden die zich erg moeilijk laten rijden. Daar is het teveel hobby voor”, vult Louis aan.

Dit artikel komt uit de mei-editie van het KWPN Magazine. Wilt u graag het hele artikel lezen? Leden krijgen het KWPN Magazine, met daarin prachtige verhalen, interessante achtergrondartikelen, persoonlijke interviews en fokkerij-informatie, maandelijks thuisgestuurd. Geen lid? Bestel dan het KWPN Magazine in de KWPN Webshop.

Bron: KWPN (overname niet toegestaan).
Tekst: Steef Roest
Beeld: Donné Hegger