De herfst is in volle gang, kleurrijke bomen sieren het landschap en verliezen hun bladerdek. Dat laatste haalde de laatste tijd al enkele keren het nieuws. Niet dat bladval nu zo bijzonder is, maar de bladeren en de zaadjes van de Esdoorn hebben al verschillende paardenlevens opgeëist. Hiermee ontstaat namelijk het risico op atypische myopathie (AM), een levensbedreigende spierziekte bij paarden.

Atypische myopathie komt voornamelijk voor in het najaar – maar ook in het voorjaar – bij paarden die buiten lopen in weilanden omzoomd door bomen tijdens of na koud, nat en winderig weer en die geen of weinig bijvoeding krijgen. Er zijn dan mogelijk ook losse esdoornbladeren en –zaden op de wei aanwezig. De aandoening komt echter ook voor in weilanden waar geen esdoorns te vinden zijn.

Het paard toont de typische signalen van een spierbevangenheid: niet willen lopen, veel liggen, harde pijnlijke spieren en vaak trillen en zweten. De urine is koffie-zonder-melk-kleuring. De bruine kleur wordt veroorzaakt door afbraakproducten van de aangetaste spiercellen. Belangrijk is als eerste het paard binnen te zetten (zo dicht mogelijk bij de plaats waar hij stond), warm houden en onmiddellijk de dierenarts bellen. De dierenarts zal het paard onderzoeken en zo nodig bloed en urine afnemen voor onderzoek.

Paarden die volledig op de wei staan moeten in het najaar voldoende goede kwaliteit ruwvoer krijgen en over een schuilmogelijkheid beschikken. Verder kan men de weide blad- en zadenvrij maken.

Meer weten hierover? In IDS22 van 2013 heeft er een artikel gestaan over atypische myopathie.