Femke de Laat timmert bij de jonge paarden en in de Subtop al langer aan de weg, maar wist afgelopen zomer alle ogen op zich te richten toen ze met Nashville SW de Pavo Cup wist te winnen. De Brabantse amazone valt keer op keer op door haar sympathieke manier van voorstellen, wat haar in de hengstencompetitie de ultieme 10 voor harmonie opleverde. In het KWPN Magazine van april staat een artikel over deze jongepaardenspecialist, waaruit we de highlights naar voren halen.

Onder de rook van Roosendaal en op een steenworp van de Belgische grens, vinden we Stal Rozenven. De stal ontleent zijn naam aan een meertje dat in het bos achter het bedrijf ligt. Ad en Anita de Laat runden hier ooit een boerderij met melkvee, maar met de hobby van hun dochters Marijke, Aniek en Femke verschoven vanaf 1994 langzamerhand de bedrijfsactiviteiten naar de paardenhouderij. Naast de pensionstalling is er op het 30 hectare tellende bedrijf inmiddels ook ruimte voor een fraai opgezette opfok, heeft de familie een kleinschalige fokkerij en hebben Femke en Aniek allebei hun onderneming op het familie-erf. In totaal staan er zo’n 75 paarden op het bedrijf, waarvan 32 in de opfokstallen. Beide zusjes De Laat hebben een eigen stalgang, waar ze afzonderlijk van elkaar een dressuurstal runnen. Het zijn separate bedrijven, ieder heeft zijn eigen klanten. 

10 voor harmonie
In Den Bosch kreeg de Just Wimphof-zoon Network een 10 voor de harmonie. “Het was goed dat er tegenover het publiek een statement gemaakt werd”, blikt Femke terug. “Network deed alles zo goed. Het is zo’n bewerkbaar paard, heel fijn om mee te trainen. Toen ik hem op stal kreeg, dacht ik niet dat ik met hem in de finale van de hengstencompetitie zou winnen met 89 punten. Een van de leukste dingen aan mijn werk is dat paarden door training, management, de aandacht en de band die je opbouwt zo kunnen veranderen. Wat je erin stopt, krijg je ook weer terug.”
De 10 die de KWPN-hengst Network voor harmonie kreeg, is tekenend voor hoe de sport de laatste jaren aan het veranderen is. Het gebeurt steeds vaker dat minder spectaculaire paarden, die zich goed laten rijden en in een mooie aanleuning en met harmonie worden voorgesteld, vooraan staan. Een veranderende dressuurwereld vraagt om ruiters die anders naar hun sport kijken. Dat geldt ook voor Femke.
“Ik ben gaan nadenken over hoe buitenstaanders naar de sport kunnen kijken, maar ook wat ik er zelf van vind. Ik kan me herinneren dat ik een imponerende voorhand mooi vond. Een korte hals maakte me dan niet zoveel uit. Tegenwoordig vind ik dat echt veel minder mooi. En dan kwam ik tot de conclusie dat ik het zelf niet mooi vind als een paard, bij wijze van spreken, in de houdgreep genomen wordt. Laat staan dat het prettig voor een paard kan zijn”, legt de amazone uit.

Verstandhouding
“Ik moet het in mijn rijden niet van kracht hebben, maar vooral van gevoel, techniek en handigheid. Ik ben gelukkig in de positie dat ik kritisch kan zijn op het paardenmateriaal en ik heb natuurlijk wel mijn voorkeuren. Gezien mijn postuur is het voor mij altijd wel de vraag hoe groot paarden zijn. Een groot en traag paard is voor mij niet weggelegd. Voor mij is een niet al te groot paard, eentje die van nature veel balans en takt heeft, heel fijn om te rijden. Qua karakter houd ik van de wat hetere paarden, die van nature lekker vlug zijn. Ze mogen van mij gerust ook wel een beetje apart zijn en wat tijd en vertrouwen nodig hebben. Met veel druk en kracht is voor mij geen optie, maar door een band met ze te krijgen en hun vertrouwen te winnen, ontstaat er wel een verstandhouding waarin de paarden denken: we gaan het samen doen. Daarom werk ik graag met hengsten. Die hebben vaak een heel eigen karakter en dat is soms een uitdaging. Al moet ik wel zeggen dat dat een beetje zo gelopen is; ik zeg geen nee tegen een goede merrie.”

Wil om te presteren
“Die wil om te presteren is wel heel belangrijk. Met paarden die niet willen werken kom je niet ver, maar als een paard onwenselijk gedrag vertoont is het wel zaak om te kijken of er niets anders speelt. Het antwoord kan zomaar in het management liggen. Een fijne rijdbaarheid en een goed karakter kan een gewoner paard heel ver brengen, ook al zitten ze exterieurmatig minder ideaal in elkaar. Dat geldt alleen niet als je mee wil doen in de top van de jongepaardencompetities. Dan heb je een paard nodig dat exterieurmatig aansprekend in elkaar zit en drie hele goede basisgangen heeft. Daarom rijd ik niet met alle paarden jongepaardencompetities. Sommige paarden zijn te jeugdig en niet sterk genoeg, anderen zijn qua africhting te groen om goed mee te kunnen doen.”

Medaille
Dit jaar denkt Femke weer aan het WK voor Jonge Dressuurpaarden, dat van 3 tot en met 6 augustus in Ermelo plaatsvindt. “Twee jaar geleden reed ik in Verden mijn eerste WK met Kind Pleasure en dat was een droom die uitkwam. Mission (v.Eye Catcher, red.) mocht afgelopen jaar mee naar Ermelo en dit jaar ben ik met drie paarden in de race. Naast Mission zijn dat ook Nashville SW en Network. Bij de vijfjarigen is het lastig om er tussen te komen, niet alleen in Nederland, maar ook in omringende landen is de kwaliteit van de paarden hoog. Eenmaal op het WK lopen er altijd heel veel kwaliteitsvolle paarden bij de vijfjarigen. Daarbij komt ook dat de proeven voor vijfjarigen veel minder technisch is dan de proeven voor zes- of zevenjarigen, waardoor de kwaliteit van het paard een nog grotere rol speelt. Mijn doel en droom is om ooit eens een medaille te halen op het WK voor Jonge Dressuurpaarden. Ik hoop dat ik de komende jaren samen met Aniek het bedrijf nog verder kan uitbouwen en mijn medaille- en Grand Prix-dromen werkelijkheid worden.”
Wil je meer lezen over Femke de Laat? Lees dan het nieuwste nummer van het KWPN Magazine. Leden krijgen het KWPN Magazine, met daarin prachtige verhalen, interessante achtergrondartikelen, persoonlijke interviews en fokkerij-informatie, maandelijks thuisgestuurd. Geen lid? Bestel dan het KWPN Magazine in de KWPN Webshop.

Bron: KWPN (overname niet toegestaan)
Tekst: Steef Roest
Foto: Jessica Pijlman