In het KWPN Magazine plaatsten wij al eerder een artikel over Jacobskruiskruid. Door uitgesteld maaibeleid zorgt met name Jacobskruiskruid voor steeds meer overlast bij boeren en tuinders. De plant is giftig en kan ook in het hooi voor gezondheidsproblemen zorgen of zelfs sterfte bij paarden veroorzaken.

Jakobskruiskruid is een kruid dat inheems is in Europa en veel voorkomt in Nederland. Het kruid heeft ruimte nodig om zich te kunnen vestigen, een wat schrale paardenweide is zodoende een ideale plek. De plant leeft gewoonlijk twee jaar, waarbij het eerste jaar de rozetten worden gevormd en hij het tweede jaar bloeit, normaliter van juni tot oktober. De plant sterft nadat hij zaden heeft gevormd. Er wordt gezegd dat paarden vanwege de onaantrekkelijke smaak slechts in uitzonderlijke gevallen of tijdens voedselschaarste eten van het kruid in levende vorm. In gedroogde – en even giftige - vorm, in hooi en kuil, herkent het paard de plant minder goed als giftig, en zal het op deze manier meestal gewoon eten. Wat de plant giftig maakt, zijn de pyrrolizidine alkaloïden (PA’s), die giftig zijn voor de meeste gewervelden en insecten en leverschade veroorzaken.

Symptomen
De in de plant aanwezige PA’s worden in het lichaam van het paard omgezet in een stof die de lever en in mindere mate de nieren en longen beschadigt. De symptomen van een vergiftiging zijn weinig specifiek, waardoor het lastig is vast te stellen of de leverschade is opgelopen door Jakobskruiskruid, of andere oorzaken heeft zoals een virus, parasiet of een bacterie. Symptomen als vermagering, conditieverlies, slechte eetlust, sloomheid, slechte vacht, overgevoeligheid voor zonlicht, gele slijmvliezen en zenuwverschijnselen (wankele gang, cirkelbewegingen, bewustzijnsvermindering, paniekerig gedrag) kunnen wijzen op leverschade en dus op een vergiftiging met Jakobskruiskruid. Bij het eten van één hap Jakobskruiskruid treedt vaak al leverschade op.

Lees hier het hele artikel.