Ien Verhagen uit Bergeijk overleed op 12 januari jl. na een langdurig ziekbed. Ze werd 71 jaar en leidde door persoonlijke omstandigheden geen makkelijk leven, waarbij de paarden wel altijd haar steun en toeverlaat waren. Speciaal was haar passie voor het Gelderse paard, de fokrichting waarin ze ook nog eens bijzonder succesvol was.

Uit keurmerrie Anny fokte Ien haar toppaard Odessa (keur sport preferent prestatie v. Ahoy) en deze merrie zorgde voor de nodige opvallende nakomelingen: In 2005 werd de keur preferente Adessa (v. Koss) op de Nationale Veulenkeuring GP derde. Later verhuisde ze naar Canada en behaalde op de KWPN-NA tijdens Prima Equestrian de hoogste exterieurscore en werd als Gelderse merrie Kampioen Dressuurpaard. In 2006 werd uit Odessa het merrieveulen Bodessa (v. Koss) geboren. Deze inmiddels  elite sportmerrie werd reservekampioen op de Nationale Veulenkeuring GP en als driejarige reservekampioen NMK GP.

In 2011 werd de inmiddels elite sportmerrie Dodessa (v. Upperville) Kampioen tijdens de Nationale Merriekeuring GP. Haar moeder Odessa werd een jaar later uitgeroepen tot Paard van het Jaar. In 2014 werd zoon Lens V (v. Fantastique) aangewezen voor het KWPN Verrichtingsonderzoek. Volle zus, de elite sportmerrie Haredessa werd in 2016 Nationaal Kampioen. Een jaar eerder werd uit de combinatie Odessa x Westenwind haar zoon Flugel uitgeroepen tot Nederlands Kampioen Jonge Menpaarden. Volle broer Emir werd succesvol uitgebracht in de Lichte Tour. Lodessa (elite v. Guardian S) was het laatste veulen van Odessa. Zij staat op stal bij een gedreven fokker van het Gelders paard.

Toen Ien vanwege haar gezondheid haar paarden niet langer meer kon houden, verkocht ze deze aan echte liefhebbers en hield vervolgens ‘haar’ paarden nauwlettend in de gaten. Daarmee gaat de merriestam van Ien dan ook niet verloren, maar wordt zorgvuldig voortgezet door een aantal mensen, die altijd veel vertrouwen hebben gehad in haar fokkerij.

Ien, eigenzinnig als ze was, wilde geen groots afscheid. Ze is in stilte heengegaan en na haar sterven schonk ze haar lichaam aan de wetenschap. Wat rest zijn alle herinneringen aan haar, de mooie momenten en de nakomelingen van haar Odessa. Rust in vrede, Ien, en hopelijk ben je daarboven weer herenigd met je dochter Inge.

GJ voor KWPN